Benim annem yılın annesi değil, nedenine gelince;
Çünkü böyle düşünürsem o zaman yaşantımın her anına değişik anlamlar katan, hayatımdaki en önemli, en özel anları yaşamama sebep olan, ters giden şeyler olduğunda moralimi yerine getiren, umudumu ne olursa olsun hep taşımam gerektiğini bana hatırlatan, sabır ve zamanın her şeyin üstesinden geleceğine inandıran, her türlü zorluğa, sıkıntıya rağmen yine de birlikte geçirdiğimiz keyifli birkaç dakika ile bir anda içimde tebessümler açtıran en değerli varlığa Aylacıma yani anneme çok büyük bir haksızlık yapmış olurum.
Aylacımın bitmeyen sonsuz bir enerjisi, çok güçlü bir iradesi vardır, bu hali gerçekten kimi zaman beni dehşete düşürür. Ona yılın annesi diyemem çünkü o her zaman benim gönlümün bir tanesi, hayattaki en büyük aşkım, vazgeçilmezim…
Böyle ditap üşünmemin sebebi;
Belki onunla her türlü çılgınlığı yapabildiğim için,
Belki her konuda, her şeyi onunla konuşabildiğim için,
Belki benimle birlikte sevdiğim takımın basketbol maçına havanın kötü olmasına ve saatlerce soğukta beklemeyi göze alarak gittiği için,
Belki ilk konserime ve ilk tiyatro oyunuma beni O, götürdüğü için,
Belki en sevdiğim yazarla karşılaştığında benim için ondan imza aldığı ya da kitap fuarını rahatça gezeyim diye yine benim için imza sırasında beklediği için,
Belki benim ilgilendiğim konularda benden daha çok şey bildiği ve beni şaşırttığı için,
Belki en sevdiğim yemeği sadece bir telefonla her defasında hayır demeden yaptığı için,
Belki hastayken moralimi düzelttiği için,
Belki çocukları için her türlü fedakarlığı yaptığı, her zamanda yapmaya hazır olduğu için,
Belki en yakın dostum, sırdaşım olduğu için
Belki benim için dünyadaki en özel varlık olduğu için,
Belki hiçbir zaman vazgeçmediği için,
En önemlisi benim annem olduğu için…
Ve daha birçok şey var şu anda buraya sığdıramadığım. Bunları anlayabilmek için yaşamak lazım. Şu satırları yazarken bile içim o kadar karmaşık duygularla doluyor ki.. O’na her baktığımda işte benim annem bu, yaşam kaynağım, aşkım benim iyi ki var, iyi ki benim annem diyorum.
O’na Aylacım diye hitap etme nedenime gelince anne demek zor geldiğinden değil, aksine böyle hitap etmek hoşuma gittiğinden, aramızdaki özel ilişkiden kaynaklanıyor. Sadece benim için değil kardeşim içinde durum aynı. O’nun gibi bir anneye sahip olmak bu hayatta sahip olacağımız en iyi ve muhteşem şey bence.
O, bizim biricik Aylacımız…
En büyük emelim en az O’nun kadar iyi bir anne olabilmek, belki O’nun kadar olamam ama onu yaşadığım sürece hep örnek alacağıma, O’na hep hayran olarak yaşamaya devam edeceğimden hiç şüphem yok.
SENİ ÇOK SEVİYORUM AYLACIM, ANNELER GÜNÜN KUTLU OLSUN!
Leyla Kızın:)