27 Mart 2014 Perşembe

Ebedi Sevgilime...

Daha dün gibi aklımda o ilk tanıştığımız gün…



Nasıl da etkilemiş, büyülemiştin beni.


Ve o gün anladım ki ben ömrüm boyumca senin, seninle birlikte hayatıma dahil olan her şeyin meftunu olacaktım.


Öyle çok şey kattın ki hayatıma.


Yaşattığın ilkler, sebep olduğun muhteşem dostluklar, anılar hatta muhteşem kıskançlıklar:))


Seninle ağladım, seninle güldüm, seninle hatırladım ama en çok seninle direndim, seninle tutundum hayata.


Çünkü sen en zor zamanlarımda, tamam bitti dediğim karanlık anlarda dahi o tükenmek bilmeyen gücünle hep ışık oldun, yol gösterdin bana.


Kaybolmama izin vermedin.


Ağlayacaksak, güleceksek, dayanacaksak hep birlikte olacak dedin.


Ne gelirse başımıza asla bitmek yok, umut hep bizimle dedin.



Ebedi sevgilim, canım tiyatro’m iyi ki varsın, iyi ki ben ve benim gibi delilerin hayatının sönmez güneşisin.




Yaşasın Tiyatro! Yaşasın Özgür Sanat!





Bir Tiyatro Delisi’nden Sevgilerle!